Başka

İğneydi güneşin batışı

İplikten inceydi bizi tutan

Tuttum açıklarımı yamadım

Başka başka kopuşlardan kalan

Keskin sirkeli ilişkilerde mayalanıp

Kısık ateşli dokunuşlarda demlendi

Ne için yıllandı ki bunca insan?

Gözündeki masumiyetle

Gönlümdeki samimiyetin

Selamlaşmadan geçtiği her andı
'başka zaman'

nur

Var

Yatağını beğenmez zihnim
Eşinir çöplüklerini zulmün
Hatıra arar
Çeker kuyruğunu gururun
Sağlam mı sınar

Hafızamda aceleci sorular var
Ve yetişememiş cevaplar
Söyleneni başa sarar aklım
Söylenmeyene yanar

Var
Benim gibi çok insan var;
Haklı çıkmak için, aklı çıkar

Nur

Gez

Şaire yalnızlık, gezgine yolculuk yetmez
Yoksa tükenir nefes almaya heves
Git dostum, bilmediğin yerlerde gez

Nasıl aynı olmuyorsa her geri dönen,
Bulacağını bildiğin gibi olmaz herkes
Yolun açık, için rahat olsun
Bu sefer bekle diyor içimdeki ses...

Beter

Çöp evler yaratanlar var ya
Tazeydi ellerindeki, eve taşırken
Bağımlıdır bazıları hep almaya
Söz alır, para alır, can alır da
Tutmaz elleri verirken

Deniz oysa, ne alırsa iade eder
Ulaştırır emanetini ille ki kıyıya
En azgın rüzgara gücü yeter de
Sözü geçmez umut tüccarına
Bu can pazarının efendileri var ya
Beden kusar kayıklardan, ruh içerler
Mideleri tıkabasa aç, zihinleri çöpten beter

Çok Yok

Nereye gider bu daralan tünel?
Nefesin yettiği kadar mı yol?
Bulanık bir toz bulutu kader
Boşuna boşluğu yoklar el kol

Tanrı kaldıramayacağın yükü vermez derler
Musibetlerle sınarmış sevdiğini
Yok sayıyor gibiydi başından beri
Çok seviyormuş meğer

Dönmeyen

Şu kapıdan çıkıp dönmeyen var
Ekmek almaya gider gibi habersiz
Şu kapıdan çıkıp dönmeyen var
Ağ gibi hazırlıklı, örümcek gibi sessiz

Kapatamaz kapısını vedalaşamayan
Şüpheler ve keşkeler sızar aralıktan
İster niyetli gitsin dönmeyen, ister niyetsiz

nur

Plazaya ait

Buraya ait değilim

Yer üzerine basmama tepkili

Duvarlarda müzmin bir halsizlik

Dolaplar içine atmaktan bezmiş

Klima uğultusuyla yarışan sessizlik

Kalbimin ritminde değil bu iş

Yanlış toprakta büyüyen her bitki bilir

Yerini beğenmeme kaprisi değil ille ki

Her çiçeklenemeyiş

Aşk

Bakarken nasıl göründüğünü unutmuyorsan
Sarılırken tüm dünyayı almıyorsa kolların
Aşk değil
Kendiliğinden kıvrılmalı dudakların
Sebepsiz bir sevinç dolmalı içine
Aşk olması için
Oysa yalancıdır dil, yabancıdır kulak
Kalp dudaktan fersah fersah uzak
Kanıt ararken 'Seni Seviyorum' sözü
Gözün gözden anladığıdır aşk

Bıraktığın

Bir bakmalı insan arkasına

Kapıda selamını mı düşürdün?

Yeminini mi unuttun masada?

Vaatlerin kalmasın askılıkta

Kalmasın hatırın

İşte tam da bundan

Bulduğundan iyi bırakmalı insan 

Çünkü değer bilenlerin dünyasında 

Ne bıraktığın değil aslolan

Nasıl bıraktığın

Kanımca

Bisküvi kokulu ağzından düşer emziği
Tombul yanağı kızarır üstüne yatmaktan
Terler ayva tüyleri kıvrılmış ensesi
Bense izlerim uzaktan
Sessiz film izler gibi sözsüz
Konuyu anlamaya çalışarak

Konu kanımca yaşamak;
Ana şefkati beklemeden tutunmak hayata
Ama bebek okşar gibi şefkatle tutmak

Değdiğimiz

Yaklaştıkça uzaklaşıyormuşum

Suyu avuçlar gibiymiş sevmesi

Buhar oluyorsam her tuttuğunda

Bilmez ki kalbimi erittiğinden nefesi

Birimizi soğutuyor diğerini ısıtan

Dokundukça birbirine ellerimiz

Uyum, doğasında var suyun

Yüzde yetmiş su değil miyiz?

Değişmesini beğenmeyiz sonra değdiğimizin

Belki de hep kirli ellerimiz

 

Bilinmeyen

İstese bir hamlede koparır zincirini

Koparabileceğini bilmiyor

Bir küçük zincir tutuyor koca bir fili

Güvenli bir esaret bazen bilinmeyen

Fil ordusu gelse tutamaz beni

Ne istediğimi bir bilsem...

İstanbul şairi

Bozkırın yıllandırdığını alır
Boğazından şarap diye akıtır Yeditepe
Ondandır hece avlasalar da her gece
Şiirsizdir buradaki şairler