Aşk

Bakarken nasıl göründüğünü unutmuyorsan
Sarılırken tüm dünyayı almıyorsa kolların
Aşk değil
Kendiliğinden kıvrılmalı dudakların
Sebepsiz bir sevinç dolmalı içine
Aşk olması için
Oysa yalancıdır dil, yabancıdır kulak
Kalp dudaktan fersah fersah uzak
Kanıt ararken 'Seni Seviyorum' sözü
Gözün gözden anladığıdır aşk

Bıraktığın

Bir bakmalı insan arkasına

Kapıda selamını mı düşürdün?

Yeminini mi unuttun masada?

Vaatlerin kalmasın askılıkta

Kalmasın hatırın

İşte tam da bundan

Bulduğundan iyi bırakmalı insan 

Çünkü değer bilenlerin dünyasında 

Ne bıraktığın değil aslolan

Nasıl bıraktığın

Kanımca

Bisküvi kokulu ağzından düşer emziği
Tombul yanağı kızarır üstüne yatmaktan
Terler ayva tüyleri kıvrılmış ensesi
Bense izlerim uzaktan
Sessiz film izler gibi sözsüz
Konuyu anlamaya çalışarak

Konu kanımca yaşamak;
Ana şefkati beklemeden tutunmak hayata
Ama bebek okşar gibi şefkatle tutmak

Değdiğimiz

Yaklaştıkça uzaklaşıyormuşum

Suyu avuçlar gibiymiş sevmesi

Buhar oluyorsam her tuttuğunda

Bilmez ki kalbimi erittiğinden nefesi

Birimizi soğutuyor diğerini ısıtan

Dokundukça birbirine ellerimiz

Uyum, doğasında var suyun

Yüzde yetmiş su değil miyiz?

Değişmesini beğenmeyiz sonra değdiğimizin

Belki de hep kirli ellerimiz